Στην Ελαφόνησο και σε μικρή απόσταση από την εξαιρετικής ομορφιάς παραλία του Σίμου, η σχεδιαστική μας ομάδα ανέλαβε τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και τις μελέτες για την έκδοση οικοδομικής αδείας για την ίδρυση νέου τουριστικού καταλύματος.
Η Ελαφόνησος είναι προστατευόμενος βιότοπος του Natura 2000. Η περιοχή περιλαμβάνει θαμνότοπους, μεσογειακά αλίπεδα, κινούμενες παράκτιες αμμοθίνες, αμμώδεις παραλίες και δάση αρκεύθων. Η περιοχή είναι σημαντικός σταθμός για τα μεταναστευτικά πτηνά.
Σε απόσταση 440 μ. περίπου από το οικόπεδο εκτείνεται η παραλία του Σίμου, πόλος έλξης τουριστών ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.
Το οικόπεδο συνολικής έκτασης 4.750,51 τ.μ. στο οποίο προτείνεται η ανέγερση του νέου τουριστικού καταλύματος η μορφολογία του εδάφους δεν παρουσιάζει έντονη υψομετρική κλίση, και θεωρείται αμελητέα.
Η αρχιτεκτονική σύνθεση επηρεάζεται από ένα σύνολο παραγόντων βάσει των οποίων διαμορφώνεται η τελική μορφή των κτιρίων, ακολουθώντας παράλληλα προδιαγραφές, τους όρους και περιορισμούς δόμησης, κανόνες αισθητικής και κτιριοδομικών προδιαγραφών.
Στο έργο αυτό, οι παράγοντες που επηρεάζουν σημαντικά και προδιαγράφουν την αρχιτεκτονική μορφή της προτεινόμενης εγκατάστασης είναι:
- Η μέγιστη εκμετάλλευση του μικροκλίματος του ελαιώνα. Βασικός στόχος είναι η δημιουργία ενός καταλύματος όπου όλοι οι χώροι διημέρευσης θα έχουν ανεμπόδιστη επαφή με το φυσικό τοπίο.
- Η διατήρηση της μικρής κλίμακας, φιλικής προς το χρήστη.
- Η δημιουργία ενός ανοιχτού συγκροτήματος. Ο χρήστης θα έχει τη δυνατότητα να κινείται ελεύθερα στους κοινόχρηστους χώρους, χωρίς να του επιβάλλεται η απομόνωση αλλά παράλληλα χωρίς να αποτελεί εμπόδιο στην ιδιωτικότητα των υπολοίπων.
- Η ένωση με το υδάτινο στοιχείο. Η ύπαρξη του πηγαδιού στο οικόπεδο φέρνει στο προσκήνιο το στοιχείο του νερού το οποίο μεταφέρεται και εντός του συγκροτήματος.
- Τα Πολεοδομικά Μεγέθη, βάσει των περιορισμών και όρων δόμησης, της έκτασης του οικοπέδου.
Σημαντικός παράγοντας είναι η ύπαρξη ενός ελαιώνα στο εσωτερικό του που δημιουργεί ένα ιδιαίτερο μικροκλίμα στο εκμεταλεύσιμο τμήμα. Σαν στοιχείο επίσης άξιο αναφοράς είναι και ένα παλιό πηγάδι που υπάρχει στο εσωτερικό του και θα αποτελέσει ως συμβολικά στοιχείο του σχεδιασμού.
Κεντρικά στοιχεία του οικοπέδου που αποτελούν την σχεδιαστική αρχή της σύνθεσης, είναι η μορφολογία, καθώς η φυσική κλίση του εδάφους υποχωρεί όσο ο επισκέπτης προσεγγίζει το εσωτερικό του οικοπέδου, και η ατμόσφαιρα που προκύπτει από την ύπαρξη πυκνών ελαιοδέντρων στο εσωτερικό του. Έτσι, δημιουργείται ένα μικροκλίμα διαφορετικό καθώς το σημείο που τοποθετείται το συγκρότημα κτιρίων δεν επηρεάζεται άμεσα από τον άνεμο.
Το αρχικό οικόπεδο αποτελεί έναν Ελαιώνα με φυτευτικό κάναβο 6×6 περίπου. Ο λόγος που τα ελαιόδεντρα τοποθετούνται κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι για τον καλύτερο αερισμό και μεγαλύτερη ηλιοφάνεια στην καλλιέργεια τους. Εκμεταλλευόμενοι αυτό το στοιχείο και με στόχο τη μικρότερη παρέμβαση στο υφιστάμενο τοπίο, ο χωρικός κάναβος αυτός μεταλλάσσεται σε συνθετικό-σχεδιαστικό εργαλείο και αποτελεί τους βασικούς άξονες δημιουργίας λειτουργικών χώρων αλλά και διαμόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου.
Ενδιαφέρουσα, επίσης, είναι η ύπαρξη του λειτουργικού πηγαδιού, όπως προαναφέραμε στην ανατολική πλευρά του οικοπέδου που κάνει αισθητή την παρουσία του υδάτινου στοιχείου. Συνθετικά αυτό μεταφράζεται στην δημιουργία ενός δικτύου όμβριων με αναφορά στον τρόπο ποτίσματος των ελαιοδέντρων. Το δίκτυο αυτό ακολουθεί έναν δεύτερο κάναβο που εμπλέκεται με τον κάναβο που δημιουργεί τους λειτουργικούς χώρους και την διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου. Σε κάποια σημεία είναι υδάτινο στοιχείο σε άλλα μετατρέπεται σε κολυμβητικές δεξαμενές που εξυπηρετούν το κατάλυμα.
Σκοπός είναι η μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση των διαφορετικών ποιοτήτων που παρέχει το κατάλυμα. Όσον αφορά την κάτοψη αυτή καθ’ αυτή αναπτύσσεται σε πέντε διακριτούς όγκους με ένα μονοπάτι κίνησης που εξελίσσεται μέσα από τα ελαιόδεντρα και τα υδάτινα στοιχεία και τους κοινοχρήστους χώρους στάσης, να οδηγεί τον επισκέπτη στην απομονωμένη είσοδο κάθε διακριτής μονάδας διαμονής. Η διαμόρφωση αυτή στοχεύει στη δυνατότητα του επισκέπτη να οικειοποιηθεί τόσο τον ιδιωτικό χώρο όσο και τον ελεύθερο κοινόχρηστο, δημιουργώντας έναν χώρο εκτόνωσης που προσομοιάζει τον παραδοσιακό τρόπο ζωής στο νησί.
